ว่านดอกทองกระเจา

ว่านดอกทองกระเจา

เป็น ว่านมหาเสน่ห์พันธุ์หนึ่งที่ใกล้สูญพันธุ์ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Curcuma spp. อยู่ในวงศ์ ZINGIBERACEAE ตระกูลเดียวกับขิง น้องๆ รากราคะ หรือรู้จักกันในหมู่ชาวบ้านว่าว่าน มหาเสน่ห์ดอกทอง มีสรรพคุณเหมือนกับว่านดอกทองแท้ วิธีการคือใช้ดอกแห้งแช่น้ำมันจันทน์ เสกคาถา พกติดตัว หรือแตะแต้ม เป็นเสน่ห์ทางด้านชู้สาว และการค้าการขายเงินทองไม่ขาดมือทีเดียว ว่านชนิดนี้ลำต้นใต้ดินเป็นเหง้ากลมเล็ก ไม่มีส่วนของแง่งให้เห็น (มีเพียงสั้นๆ ตอนแตกจากต้นเดิมไปเป็นต้นใหม่) เนื้อในหัวสีขาวเหลือง ลักษณะของใบจะเหมือนต้นขมิ้นแต่เล็กกว่า ต้นสูงไม่เกิน 1 ฟุต และอยู่กันเป็นกอ ส่วนดอกจะออกในหน้าฝน คล้ายกล้วยไม้ มีสีขาว เหลือง แทงดอกขึ้นจากหัวใต้ดิน ก่อนการงอกของใบ เติบโตได้ดีในสภาพดินที่ระบายน้ำได้ดี ชอบดินระบายน้ำดี แดดรำไร และขยายพันธุ์ด้วยหัว

ชื่อวิทยาศาสตร์Curcuma spp.

วงศ์ZINGIBERACEAE

ชื่อสามัญ-

ชื่ออื่นๆว่านดอกทอง

ลักษณะทั่วไป

ลักษณะเป็นว่านมีหัว รากเป็นเส้นใหญ่ไม่แตกรากฝอย ลำต้นและใบเหมือนขมิ้น ลำต้นประกอบด้วยกาบของก้านใบหลายกาบซ้อนกัน ใบรูปใบพาย ปลายใบแหลม โคนใบมนสอบติดก้านใบ พื้นใบสีเขียว เส้นกลางใบสีแดงเข้มหรือแดงเลือดหมู ส่วนที่เห็นเป็นลำต้นเหนือดินสีแดงเข้มเช่นกัน ลำต้นส่วนที่ฝังอยู่ในดินและหัวเป็นสีขาวหรือขาวอมเขียว รากเป็นสีน้ำตาล ช่อดอกเป็นกาบเรียวซ้อนสับขวางกันหลายๆ กาบ กาบใบแต่ละกาบมีดอกสีเหลืองทองขนาดเล็ก กลิ่นหอมเย็น

การปลูก

ควรปลูกว่านด้วยดินปนทรายรดน้ำมากๆ แต่ระวังอย่าให้ดินแฉะ ควรจัดวางให้ได้รับแสงแดดรำไรบ้างพอสมควร

การขยายพันธุ์

โดยการแยกหน่อ

ความเป็นมงคล

สรรพคุณใช้ทางเสน่ห์มหานิยมแก่ผู้ปลูก แต่ไม่นิยมให้มีดอกติดต้นถึงบาน มักจะเก็บดอกเสียก่อนก่อนที่ดอกจะบาน เพราะเชื่อกันว่าหากผู้ใดได้กลิ่นดอกว่านต้นนี้แล้วกามราคะในจิตจะกำเริบรุนแรงโดยเฉพาะสตรีเพศ จึงมีชื่อเรียกว่านต้นนี้อีกอย่างหนึ่งว่า ว่านดอกทอง ดอกของว่านคนหนุ่มสมัยโบราณจึงเสาะแสวงหาเก็บสะสมไว้หุงกับน้ำมันจันทน์ หรือบดรวมกับสีผึ้งสีปาก ใช้น้ำมันทาตัว หรือใช้สีผึ้งสีปาก เมื่อถึงคราวจะต้องไปพบหญิงสาว สตรีใดต่อคารมด้วย พอได้กลิ่นว่านในน้ำมันหรือสีผึ้ง มักใจอ่อนคล้อยตามได้ง่ายนับเป็นว่านที่เป็นเสน่ห์มหานิยมที่รุนแรงมาก